[ad_1]
ستاره شناسان با بررسی ستارگان مرده در لبه کهکشان راه شیری، شواهدی از یک انفجار گرما هسته ای پیدا کردند که قبلاً هرگز دیده نشده بود و احتمالاً دیگر هرگز تکرار نخواهد شد. این انفجار عظیم که «متا انفجار» نامیده می‌شود، پس از صدها یا شاید هزاران سال افزایش فشار و گرما در ستارگان نوترونی رخ داد.
ستاره نوترونی را هسته فشرده ستارگان مرده می نامند. به گفته جرون هومن، دانشمند Eureka Scientific در اوکلند، کالیفرنیا، زمانی که انفجار در سال 2011 رخ داد، تنها در سه دقیقه انرژی آزاد کرد که معادل 800 سال انرژی خورشیدی است. هومن می گوید:
دما و فشارهای بسیار بالا برای هر نوع انفجار گرما هسته ای مورد نیاز است. یک انفجار ابرنواختر به دما و فشار بسیار بالاتری نیاز دارد که می تواند برای هزار سال در یک منبع خاص رخ دهد.
اگر تایید شود، این می تواند قوی ترین و نادرترین انفجاری باشد که تا به حال در ستاره های نوترونی دیده شده است.
یک ستاره نوترونی (هسته فروپاشیده یک ستاره مرده) در مرکز یک حلقه گازی
زغال سنگ نیم سوخته
در سال 2011، یک ستاره نوترونی به نام MAXI J0556-332 (حدود 140000 سال نوری از زمین در هاله راه شیری) با یک شعله انرژی قدرتمند منفجر شد که فقط با تلسکوپ های پرتویی قابل مشاهده بود. X. این انفجارهای پرتو ایکس رایج هستند. در ستارگان نوترونی که بخشی از یک سیستم دوتایی هستند.
این ستاره ها مرکز ثقل مشترکی دارند. انفجارهای پرتو ایکس زمانی اتفاق می‌افتد که گرانش قوی یک ستاره نوترونی، کره‌های بزرگی از گاز را از ستاره همراه خود می‌کشد و باعث می‌شود که گاز هنگام تماس با سطح ستاره نوترونی منفجر شود.
انفجار کوتاه مدت یک ستاره نوترونی را گرم می کند که ستاره شناسان می توانند با تلسکوپ های اشعه ایکس آن را مشاهده کنند. محققان رصد رصد MAXI J0556-332 را در سال 2011 آغاز کردند و متوجه یک جرقه انفجاری اشعه ایکس شدند.اما، بالابر کمی متفاوت بود. به گفته هومن:
هفته اول، درست پس از انفجار، دیدیم که ستاره بسیار داغ است. هوا دو برابر گرمتر از آنچه قبلا دیده بودیم بود.
آیا این گرمای شدید نتیجه برخورد مقادیر زیاد به سطح یک ستاره نوترونی بوده است؟ پس از ده سال رصد ستارگان نوترونی، محققان به این نتیجه رسیدند که این مشکل اصلی نیست. در طول یک دهه رصد، ستاره نوترونی با سه انفجار پرتو ایکس بزرگتر همراه بود، اما هیچ یک از آنها دمای ستاره را به اندازه سال 2011 افزایش ندادند. در نتیجه، مکانیسم دیگری کار کرده است.
انفجار را وارد کنید
محققان در مقاله جدیدی که در سرور arXiv در 9 فوریه منتشر شد نشان دادند که چگونه یک انفجار گرما هسته‌ای عظیم در ستاره‌های نوترونی باعث گرم شدن مجدد آن در سال 2011 شد. این انفجار نتیجه صدها یا شاید هزاران سال برخورد ماده با یک ستاره نوترونی بود. سطح یک ستاره نوترونی، که به طور مداوم هر چند سال یک بار با ستاره برخورد می کند و گرما و فشار درونی ستاره را افزایش می دهد.
در بیشتر ستارگان، فشارهای زیاد باعث می‌شود اتم‌های هیدروژن با هلیوم ترکیب شوند و در نتیجه واکنش‌های هسته‌ای انجام شود که مقادیر زیادی انرژی آزاد می‌کند. برخی از ستاره های بزرگ ممکن است عناصر سنگین تری مانند کربن را برای ایجاد انفجارهای هسته ای قوی تر ترکیب کنند. اما برای اینکه MAXI J0556-332 در سال 2011 بیش از حد گرم شود، به گفته هومان، این انفجار باید از نظر بزرگی بی سابقه بوده باشد.
ما یک انفجار حرارتی را کشف کردیم که در داخل یک ستاره نوترونی به دلیل ادغام یک هسته احتمالی اکسیژن یا نئون رخ داد. این اولین مشاهده آب و هوا است.
مشاهده مجدد این پدیده در طول زندگی انسان غیرممکن است، نه به این دلیل که ستاره باید از ابتدا شکل بگیرد، بلکه به این دلیل که بازسازی گرما و فشار 1000 سال یا بیشتر طول می کشد. با توجه به اینکه هیچ ستاره نوترونی دیگری در سال 2011 به گرمای MAXI J0556-332 نرسید، اخترشناسان بر این باورند که انفجارهای ابرنواختری پدیده های بسیار نادری هستند که فقط در شرایط خاصی رخ می دهند. اما این شرایط چیست؟
ستاره شناسان امیدوارند در تحقیقات آینده به این موضوع پی ببرند. تحقیقات آینده بر روی ستاره اسرارآمیز همراه MAXI J0556-332 تمرکز خواهد کرد تا ببیند آیا ویژگی خاصی در این ستاره وجود دارد یا MAXI چگونه موادی را که باعث انفجار ابرنواختر خود شده است جذب کرده است.
[ad_2]
