ستاره شناسان یک رادیو کهکشانی 100 برابر بزرگتر از کهکشان راه شیری کشف کردند: زومیت

ستاره شناسان بزرگترین رادیو کهکشانی را کشف کرده اند که حداقل 16 میلیون سال نوری در فضا بوده است. این کهکشان که Alcioneu نام دارد، از اساطیر یونانی، پسر اورانوس، اولین خدای آسمان نامگذاری شده است. این کهکشان سه میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد. کهکشان های رادیویی سیاهچاله های کلان جرم را در مرکز خود جای داده اند. هنگامی که ماده در سیاهچاله می افتد، انرژی به شکل دو جت رادیویی در دو طرف مرکز کهکشان منتشر می شود که به عنوان هسته فعال کهکشانی شناخته می شود.

محققان با استفاده از داده‌های مجموعه‌ای از تلسکوپ‌های رادیویی با فرکانس پایین (LOFAR) مستقر در اروپا، دو جریان پلاسمایی عظیم را کشف کردند که به نظر می‌رسید از یک سیاه‌چاله معمولی عظیم در مرکز کهکشان سرچشمه می‌گیرد. دو جریان صاعقه که حداقل 16 میلیون سال نوری تا 100 برابر قطر کهکشان راه شیری دارند، بزرگترین ساختار کهکشانی موجود را نشان می دهند.

Alsoneus Vision Infrared، رادیوی کهکشانی 5 مگاپارسکی. محققان تصاویر نقشه برداری آسمان 2 متری LOFAR (LoTSS) که به رنگ نارنجی نشان داده شده بودند را با تصاویر نقشه برداری مادون قرمز با زاویه باز (WISE) که به رنگ آبی نشان داده شده بودند، ترکیب کردند.

موادی که توسط این دو جت به فضا گسیل می‌شوند، اجزای سازنده ستارگان را تشکیل می‌دهند. این مواد که تقریباً با سرعت نور حرکت می کنند، گرم می شوند و در پلاسما حل می شوند که به شکل نور رادیویی می تابد که LOFAR می تواند آن را تشخیص دهد. در گذشته، ستاره شناسان نمی توانستند با تلسکوپ های رادیویی آلسونئوس را شناسایی کنند، زیرا جریان ها بسیار ضعیف بودند. آنها با پردازش مجدد تصاویر موجود از کهکشان، الگوهای جدیدی را کشف کردند که نمایانگر ساختار یک کهکشان عظیم است.

اگرچه جت های رادیویی در بسیاری از کهکشان ها، از جمله کهکشان راه شیری کشف شده اند، اما محققان هنوز نمی دانند که چرا Alsoneus اینقدر بزرگ است. آنها در ابتدا فکر می کردند که دلیل این اندازه سیاهچاله عظیم کهکشان، مقادیر زیادی غبار ستاره ای یا جریان های رعد و برق قدرتمند است. با این حال، این ویژگی ها در مقایسه با دیگر کهکشان های رادیویی کاملاً عادی بودند.

آلزاسئوس می‌تواند سرنخ‌های جدیدی در مورد ساختار جهان به نام شبکه کیهانی فاش کند که اعتقاد بر این است که همه کهکشان‌ها را به هم متصل می‌کند. این شبکه پیچیده ترکیبی از خوشه های کهکشان های خوشه ای است که با حفره های بزرگ از هم جدا شده اند.

فضای بین کهکشانی نیز در شکل گیری جریان های عظیم پلاسمایی نقش دارد. در نتیجه، محققان ممکن است برنامه‌ریزی کنند تا محیط آلسونئوس را بیشتر مطالعه کنند و ببینند آیا چیزی در اطراف او می‌تواند رشد عجیب او را توجیه کند یا خیر. یافته ها برای انتشار در مجله Astronomy & Astrophysics پذیرفته شده است.